Novas

HISTORIA E EVOLUCIÓN DA ANESTESIA INTRAVENOSA

A administración intravenosa de drogas remóntase ao século XVII cando Christopher Wren inxectou opio a un can usando unha pluma de ganso e unha vexiga de porco e o can queda "estupefacto". Na década de 1930 introducíronse na práctica clínica o hexobarbital e o pentotal.

Foi na década de 1960 a Farmacocinética cando se formaron modelos e ecuacións para infusións IV e na década de 1980 introducíronse sistemas de infusión IV controlados por ordenador. En 1996 presentouse o primeiro sistema de infusión controlada por obxectivos (o 'Diprufusor').

DEFINICIÓN

A infusión controlada dianaé unha infusión controlada de forma que se tenta acadar unha concentración de fármaco definida polo usuario nun compartimento corporal de interese ou tecido de interese. Este concepto foi suxerido por primeira vez por Kruger Thiemer en 1968.

FARMACOCINÉTICA

Volume de distribución.

Este é o volume aparente no que se distribúe a droga. Calcúlase mediante a fórmula: Vd = dose/concentración de fármaco. O seu valor depende de se se calcula no momento cero, despois dun bolo (Vc) ou en estado estacionario despois dunha infusión (Vss).

Liquidación.

O aclaramento representa o volume de plasma (Vp) do que se elimina a droga por unidade de tempo para explicar a súa eliminación do corpo. Liquidación = Eliminación X Vp.

A medida que aumenta o aclaramento, a vida media redúcese e, a medida que aumenta o volume de distribución, tamén o fai. A liquidación tamén se pode usar para describir a rapidez con que se move o medicamento entre os compartimentos. O fármaco distribúese inicialmente no compartimento central antes de distribuílo nos compartimentos periféricos. Se se coñece o volume de distribución inicial (Vc) e a concentración desexada para o efecto terapéutico (Cp), é posible calcular a dose de carga para acadar esa concentración:

Dose de carga = Cp x Vc

Tamén se pode usar para calcular a dose en bolo necesaria para aumentar rapidamente a concentración durante unha infusión continua: Dose en bolo = (Cnew – Cactual) X Vc. Velocidade de infusión para manter o estado estacionario = Cp X Clearance.

Os réximes de infusión simples non alcanzan unha concentración plasmática en estado estacionario ata polo menos cinco múltiplos da vida media de eliminación. A concentración desexada pódese conseguir máis rapidamente se unha dose en bolo vai seguida dunha velocidade de infusión.